Mijn naam is Sabine van de Laak en ik ben oprichtster van dit initiatief.
Onze zoon Mark is 2010 geheel onverwacht overleden op 26-jarige leeftijd, tijdens zijn bezoek aan familie in Nieuw Zeeland. Sindsdien proberen wij een weg te vinden om met dit grote verlies om te gaan.
Tijdens mijn opname in een herstellingsoord kreeg ik begeleiding van een creatieve therapeute en heb toen van T-shirts van onze overleden zoon een kussen gemaakt. Dit troostkussen ligt als tastbare herinnering op de bank in de kamer, waar we het vast kunnen houden en zo blijft degene die we moeten missen toch nog een beetje dichtbij.
Hierdoor ontstond bij mij het idee en de behoefte om dit samen met lotgenoten te doen, want het kan echt helpen om je gevoelens anders te uiten dan met woorden. Samen van de kleding en andere dierbare spullen een tastbaar herinner(d)ing maken, iets dat je hebt gemaakt voor jezelf of misschien voor een ander (broer, zus, (klein-)kind, vrienden enz.). Denk aan een kussen, een dekentje, een knuffel, een tas en nog veel meer gecombineerd met andere spullen van emotionele waarde, zoals foto’s op stof gedrukt, herinneringsboeken, fotocollages. Het hoeft niet alleen van stof te zijn, er is heel veel mogelijk.
Sinds september 2015 zijn al vele unieke werkstukken door de deelnemers gemaakt (zie foto’s onder herinner(d)ingen).
Wat te doen?
Deze vraag stellen zich alle nabestaanden: wat moet er gebeuren met al die kledingstukken en andere spullen vol herinneringen? Vaak kun en wil je het vanwege de herinnering niet afgeven of wegdoen en dat hoeft ook niet! Kleding van je dierbare leent zich namelijk uitstekend om een herinner(d)ing van te maken. Door de kleding en andere dierbare spullen een nieuwe vorm te geven, kun je diegene die er niet meer is een beetje dichterbij brengen en dat is van grote waarde.
Voor wie?
Voor alle mensen die een dierbare zijn verloren en een tastbare herinnering willen maken van kleding en/of andere persoonlijke spullen in welke vorm dan ook. Onder begeleiding van onze creatieve therapeute Liesbeth en een paar zeer handvaardige vrijwilligers worden alle 
deelnemers ondersteund bij het maken van hun unieke herinner(d)ing en daarbij komen de gesprekken met lotgenoten onder elkaar vanzelf. Ervaring op het gebied van handvaardigheid is daarom geen voorwaarde, want er wordt samen met jou individueel bekeken welke kleding en andere voorwerpen er zijn en wat ervan gemaakt kan worden. De meeste deelnemers waren in het begin onzeker of het hun wel zou lukken om iets te maken. Wie de foto’s bekijkt wat tot nu toe voor bijzondere werkstukken zijn gemaakt, kan zien dat het samen met wat deskundige hulp echt gaat lukken. Mijn doel van dit initiatief is om een bijdrage te leveren in verwerking én troost te bieden bij het verdriet en het gemis, ik ben ervan overtuigd dat dit helend kan werken!